دلیل نام گذاری جنگل عمر

اواخر تا بستان بود ومردم  در سردسیر .هنوز هنگام کوچ پاییزه نرسیده بود.پی در پی خبراز تماس های خان وسران بویراحمد می رسید.مهمانی ها دید وبازدیدها.رای زنی ها وزد وبندها .برای جمع آوری اردو ،تجدید قوا.سازماندهی مجدد،غارت وسرکوب جلیل وبابکانی.سرکوب وانتقام همه ی آن ها که در جنگ دشت روم کی علی خان را یاری کرده بودند.خان در سفیدار اردو زد.رهبر وفرمانده اردو شخص او.دو_سه هزار نفر تفنگچی گرد آمدند.تا منطقه ی جلیل فاصله ی زیادی نبود.

هرگاه از دشت روم بگذری ودر دوراهی نورآباد وسفیدار به سوی غرب راه کج کنی،به دره ی همواری می رسی در جنوب کوه پازنون.دامنه ی جنوبی پازنون با شیب به نسبتی هموار .دامنه ی شمالی کوه تغار ،کوه پهن وکوه زر آورد.ابتدا دلی بجک(دشت کوچک بی اب)وپس از آن سر سفیدار،بعد سفیدار .بعد دم سفیدارمنطقه یجلیل است کوپس از آن بابکانی ها.غرب منطقه به جنگل عمر می رسد که دلیل نام شنیدنی است.

شکست اردوی خان

جنگ آوران نام دار اردوی خان ،زیر فشارهمه جانبه یاران کی علی خان ،سر خورده ونا امید ،مواضع خود را یکی یکی وا می نهادند وجای خود را به سیاه پور ،خوبانی ونیک پی وتفنگچی ها ی آنان می دادند. به انصاری و کی ولی خان و کی علی خان خشمگین وداغ وداغ دار .

اردوی خان ،خسته و خشمگین ،ازاین جا به  آن جا .با جنگ وگریز ،از پهنه دشت ریم(دشت روم)تا بلندی کلل سه تا جمع می شدند .به سوی سرآب خمزون وشمال غرب دشت روم .به دامنه های شرقی کوه دور شک (کوهی در غرب دشت روم )پناه می برند .جنگ آزموده بودند ،به دشمن پشت نمی کردند.!سنگرهای دوستان شان که خاموش شد،خود را نجات دادند.جنگ به موقع وگریزبه هنگام.مقاومت به جا وحساب شده .به روش جنگ های پارتیزانی(نظم نداشتن در جنگ)!به آیین جنگ های چریکی(سپاه غیر نظامی).سنگر ی را خالی می کردند ،آن سوتر سنگر می گرفتند.

دشت روم در گجستان

کلل سه تا سه قله ی به نسبت کوتاه درغرب دشت روم است.سرآب خمزون فاصله ی زیادی با کلل سه تا ،دشتی به نسبت کم عرض ،اما دراز ،بین دو کوه کشیده شده است .از غرب به شرق .دردوطرف دشت ودر تمام سینه ها ومهار دو کوه سنگر بسته بودند.جنگ چندین شبانه روز ادامه داشت .مردان جنگی با برنو دیوانه واربه جان هم افتادند.ناله ی تفنگ بود وبوی باروت .فریاد زخمی ها و لرکه مردان.دشت وکوه به  ناله.

کی علی خان وکی ولی خان تفنگچی ها رااتقسیم کردندو آرایش جنگی مناسب دادند.مردانه جنگیدند.ولی اردوی مهاجم سر بود.هم مردان جنگی زیاد داشت ،هم جنگ جویان برجسته .کشتار از دو طرف زیاد.زخمی زیادتر.کی علی خان سخت می جنگید.تیرش کم تر خطا می رفت .کی ولی خان نیز هنر نمایی می کرد.کوچکترین نشانی از بدن یا سر تفنگچی می دید،هدف می گرفت ، شلیک می کرد.گلوله سینه ی فضا را می شکافت و به هدف می نشست.

جنگ دشتروم

سیاه پورو همپایان،درانتظارحمله عبدالله خان،به آمادگی جنگی وگردآوری نیروهای  خودپرداختند.درانتظار هجوم اردوی خان ،آماده برای دفاع.مشاوران عبدالله خان اما مردانی نه تنها کار کشته درجنگ وگریز،که سپاه کشانی کاردان بودند.به منطقه ی جلیل و بابکان حمله نکردند.نقشه ای بهتر کشیدند.دریک حمله ی غافلگیرانه منطقه ی سر رود را تصرف کردند.در یاسوج به سرعت سرگرم ساختن قلعه وباروی جنگی شدند.

قسمت عمده سپاه دشت روم را به تصرف دراوردند.ایل کی گیوی به دشت روم کوچ کردو در منطقه مستقر شد.عبدالله خان در منطقه ی یاسوج به سرکوب مخالفان وتحکیم موفعیت خودپرداخت محمدحسین خان وناصرخان ودوستان شان به خوانین ممسنی پناه بردند.