جنگ آوران نام دار اردوی خان ،زیر فشارهمه جانبه یاران کی علی خان ،سر خورده ونا امید ،مواضع خود را یکی یکی وا می نهادند وجای خود را به سیاه پور ،خوبانی ونیک پی وتفنگچی ها ی آنان می دادند. به انصاری و کی ولی خان و کی علی خان خشمگین وداغ وداغ دار .
اردوی خان ،خسته و خشمگین ،ازاین جا به آن جا .با جنگ وگریز ،از پهنه دشت ریم(دشت روم)تا بلندی کلل سه تا جمع می شدند .به سوی سرآب خمزون وشمال غرب دشت روم .به دامنه های شرقی کوه دور شک (کوهی در غرب دشت روم )پناه می برند .جنگ آزموده بودند ،به دشمن پشت نمی کردند.!سنگرهای دوستان شان که خاموش شد،خود را نجات دادند.جنگ به موقع وگریزبه هنگام.مقاومت به جا وحساب شده .به روش جنگ های پارتیزانی(نظم نداشتن در جنگ)!به آیین جنگ های چریکی(سپاه غیر نظامی).سنگر ی را خالی می کردند ،آن سوتر سنگر می گرفتند.
